Jezus i św. Jan Chrzciciel jako dzieci

Michele Garinei (1871-1960) według Franois Bouchera

Włochy, Florencja, początek XX wieku

Płótno, olej

Wys. 50,7 cm x szer. 44,3 cm

Sygnatury i napisy: na odwrocie, w dolnej partii po prawej „prot. 847/ M. Garinei”, nieco wyżej „73a”/ Kozłówka”, w rogu lakowa pieczęć z herbem i napisem „GALERIA DEGLI UFFZI”

Nr inw. MPK/MR/1038Zakup 1983 r.

Literatura: Saur, t. 49, s. 322-323; Róża Maliszewska, Karta Katalogu Naukowego

Obraz skomponowany jest diagonalnie. Centrum ideowym kompozycji jest przesunięta nieco w prawo postać Dzieciątka stojącego na obłokach, w kontrapoście, z ciężarem ciała spoczywającym na prawej nodze, lewą ręką podtrzymującego obfitą draperię, prawą, uniesioną ku górze, błogosławiącego klęczącego na prawym kolanie ze złożonymi dłońmi św. Jana Chrzciciela, przedstawionego również jako dziecko. Oś diagonalnie biegnie od głowy Dzieciątka ku pochylonej głowie i pokrytym zwierzęcą skórą plecom świętego. Przed św. Janem leży nieco ukośnie krzyż owinięty filakterią (banderolą – wstęgą o zawijających się końcach, z napisami odnoszącymi się do treści przedstawienia). Oryginał kozłowieckiej kopii, nieznacznie różniący się wymiarami (50 x 44 cm), ale też formatem (kozłowiecka kopia jest prostokątna, natomiast oryginał – owalny) znajduje się w Galerii Uffizi we Florencji. Oryginał namalował François Boucher (1703–1770) francuskimalarz, grafik i dekorator, jeden z najbardziej znanych przedstawicieli rokoka. Zrobił nadzwyczajną karierę: pracował dla króla Ludwika XV, markizy de Pompadour, królewskich manufaktur, obcych dworów oraz kolekcjonerów prywatnych. Regularnie wystawiał na Salonie Paryskim, a jego obrazy były przyjmowane z entuzjazmem przez publiczność i krytykę.

Kozłowiecką kopię wykonał Michele Garinei (1871–1960), włoski malarz, autor licznych scenek rodzajowych, obrazów religijnych, portretów, pejzaży oraz kopii. Tworzył w technice olejnej na płótnie i desce, uprawiał też akwarelę i gwasz.

Obraz pochodzi ze zbiorów Zamoyskich z Kozłówki, o czym świadczy numer pierwszego powojennego inwentarza, sporządzonego przez Jerzego Wolffa (73a). W 1951 roku został wyselekcjonowany jako obiekt niemuzealny i nie zabytkowy i przekazany do PPW Desa. Po latach zakupiony również w Desie w ramach odbudowywania kozłowieckiej kolekcji.

Opr. Anna Fic-Lazor i Elżbieta Dybała